U prostorijama SP-Crkve juče, 12. juna 2014, udruženje Prosvjeta je predstavilo goste iz susedne države. Gosti su bili Kulturni i dokumentaconi centar Srba u Mađarskoj, čiji direktor je Milan Đurić koji se sa ostalima ipsred centra predstavio na ovom susretu. Srbi u Mađarskoj uživaju sasvim drugi status od našeg u Austriji, samim tim što su priznati kao nacionalna manjina i time im je omogućilo da dobijaju finansisranje iz budžeta države i ako je broj Srba daleko manji.Prema tome predstava njihove kulturne baštine je raznovrsna, bogata i prezentna na svim nivoima i kod samih Mađara.Mi u ovoj zemlji ne možemo računati na takvu podršku sa strane države ali to nije razlog da ne stvaramo i ne radimo sa svojim snagama onoliko koliko je to moguće. Posebno, udruženje PROSVJETA je u boljem položaju jer uživa veliku podršku od same SP. Crkve, kod koje koristi prostorije i naravno informativnu platformu vernika i veroučitalja kao i ostalih profesora i nastavnika koji su u sastavu ovog udruženja. Pa ipak ne mogu a da ne pomenem ono što su sinoć skoro svi na kraju pričali a mene to ni danas ne ostavlja ravnodušnom. A to je, ako smo već pozvani i mi “ domaći“, bez obzira ko je član Prosvjete a i gosti, na jedan takav za mene značajan susret, na kome nema nekog protokola za takva druženja ali možda bi bio neophodan običan domaćinski obzir koga ne bi trebali zaboraviti ili izostaviti nikada a posebno ne u ovim slučajevima. Posle tako vrućeg letnjeg dana, dočekani smo u prostorijama Crkve bez da i je neko od domaćina postavio samo običnu vodu na stolove koja nije financijski pboblem. Naravno, da je dobro što je „PROSVJETA „odlučila da neke svoje književne večeri preseli u mali kafic TUTI-FRUTI, koji pripada
članu Prosvjete prof.Svetlane Matić, bar tamo to neće biti problem. A, sada bi prenela jedan deo teksta o Srbima iz Mađarske sa kojima bi rado u narednom periodu ostvarila komunikaciju između nas, bečkih poeta kao umetničke grupe, da bi našli mogućnost za za jedan konkretan kulturni program ili projekt, bilo to u Beču ili u Budimpešti.
O Srbima u Mađarskoj preuzimam:
Kulturni i dokumentacioni centar Srba u Mađarskoj (Srpski kulturni centar) je institucija osnovana 2003. Godine od strane Samouprave Srba u Mađarskoj. Svoje aktivnosti Centar, obavlja preko organizacije raznih kulturnih dešavanja ali i prikupljanjem i arhivisanjem raznih materijala vezanih za Srbe u Mađarskoj. Kao takav on ima širok spektar poslovanja i predstavlja instituciju koja afirmiše srpsko kulturno nasleđe i savremena dostignuća srpske kulture u Mađarskoj, integrišući ih u svetske i evropske kulturološke tokove.
Svoje programe on obavlja na nivou cele države, a svoje programske aktivnosti realizuje kroz muzičke, književne, pozorišne, izložbene, dečje, jezičke, folklorne, likovne programe, sopstvenu produkciju, izdavaštvo i slično. Kroz aktivan rad podstiče delatnost organizacija na polju kulture-pružanjem stručne, materijalne, organizacione i druge pomoći.
Kao takva institucija Kulturni i dokumentacioni centar Srba u Mađarskoj (Srpski kulturni centar) sve više uspeva da okupi, prikaže i prezentuje kulturna ostvarenja, pripadnika srpskog naroda u Mađarskoj, ali isto tako i umetnika iz matice, odnosno, pripadnika srpske dijaspore.
Na polju kulture relevantan je zastupnik Srba u Mađarskoj što svedoči priznanje od strane Vlade Mađarske i Vlade Republike Srbije.
Od 2009. Godine Srpski kulturni i dokumentacioni centar raspolaže svojim prostorijama a od februara 2013. Godine on se i fizički nalazi na „Peštanskom Brodveju“ u ulici Nađmeze broj 49. Na pomenutoj adresi sem kancelarijskog prostora smeštena je i galerija, društveni prostor i kamerna scena Srpskog pozorišta.Na čelu institucije je direktor koga imenuje skupština na period od 5 godina.
Za direktora Srpskog kulturnog i dokumentacionog centra skupština SSM je izglasala Milana Đurića za pomenuti period.
Urednica ove stranice: mirel tomas
